Oya Sumi - Hadi yaşa bakalım şu dünyayı, neden kaçıyorsun?

Korkaklıktır intihar. Başına geleceklerden korkar insan, karşılaşabileceklerinden, yaşayacaklarından. Ama bu kadar korkak olan belirsizliğe atlamaktan da çekinmez mi?

Zayıflıktır. Ne var bu hayattan bu kadar kaçacak anlamıyorum. Ne oldu? Neler yaşadın? İşte adı üstünde yaşamışsın artık. Eğer ki korkuyorsan gelecekten, neler olabileceğini bir düşün bakalım, herhangi bir şey tüm yaşadıklarından, sevdiklerinden, her şeyden önce kendinden önemli mi? Kolaya kaçmaktır intihar. Bu hayatın neler getireceğini düşünmeden rahata ermeyi istemektir. Dünya daha zor gelir ve gider uzaklara. Ama ne olacak bir düşünsene, seni en çok seven annen, baban bile gülümseyecektir hayata bir süre sonra çünkü burada yaşayacaksan hayatı, unutmasan da eskisi kadar hatırlamayacaksın acını. Anlayacağın zaman zaman edilen dualar, fotoğraflarda görüldükçe iç çekmeler, arada bir dökülen gözyaşları kalacak senden…

Bencilliktir intihar. Sadece kendini düşünerek arkanda bırakacaklarını umursamamaktır. Sevdiklerini korkutmaktır teşebbüslerin. Hiçbir şey kazandırmaz sana birkaç yalandan başka. Çünkü kimse kendine kıyacak kadar nefret eden bir insanı sevemez. Sevmesi de beklenemez. Kendinden mahrum bırakacaksan tüm dünyayı, kimseyi de hak ettiği gibi sevmemişsin demektir. Ya da yalnızca sevilmek istemişsindir.

Komiktir intihar. Neden yaşamışsındır madem o kadar büyük acılar içindesin? Şimdiye kadar çektiklerin nedendi? Korktuğun şey ya başına gelmezse mesela? En kötü ihtimal birileri seni öldürür, onu da sen çok daha zor yapacaktın belki değil mi? Yapma lütfen, hiç bilmediğin bir gelecek bildiğinin yanında daha korkutucu değil mi aslında?

Zayıflıktır intihar. Göze alamamaktır şu küçücük hayatı. Kendine güvenmemektir, insanlara güvenmediğin gibi. Güçsüz olduğunu tüm dünyaya haykırmaktır. Gerçi çok güçlü olduğu için de göze alabilir ölümü, sevdiği için, nefret ettikleri için…

Neden ölmek istersin şimdi sen? Neden kurtuluyorsun? Kendindense tamam, devam et, ama çok pişman olacaksın…